Tarih 2 Temmuz 1993’te Sivas Madımak Oteli önüne gelen faşist bir kitle, 33’ü yazar, düşünür, araştırmacı ve gazeteci; 2’si otel çalışanı; 2’si gösterici olmak üzere tam 37 canı insafsızca katletti. Cumhuriyet tarihine kara bir leke olarak yazılan bu katliamda fikirler, düşünceler o bedenlerle birlikte kül olup gitti. Mezhepsel kavgaların, ayrışmaların insan yakmaya kadar uzandığı bu karanlık dönemde sırf Alevi olduğu için yakıldı bu 35 can. Hoşgörüyü, saygıyı, kardeşçe yaşamayı, ‘Ne olursan ol yine gel.’ sözüyle Mevlana’yı içselleştirememiş sözde radikal İslamcılar, kendilerinden olmayan herkese karşı çıkmayı, insanların canını dahi almayı kendilerinde hak gören bu caniler ve onların azmettiricileri tam 25 yıldır yakalanamıyor. Bu katliamın sanıklarının yakalanıp adaletin önüne çıkarılmaması buna benzer katliamlar için zemin oluşturmaktadır. Yargının görevini yapmaması, cezasızlık durumunun süreklilik göstermesi katliamcı, faşist zihniyetin cesaretlenmesine neden olmaktadır.
Yazımı Ataol Behramoğlu’nun bu katliam için yazdığı şiirle sonlandırıyorum.
Yaşamak bu yangın yerinde,
Her gün yeniden ölerek.
Zalimin elinde tutsak,
Cahile kurban olarak.
Yalanla kirlenmiş havada,
Güçlükle soluk alarak.
Savunmak gerçeği, çoğu kez
Yalnızlığını bilerek
Korkağı, döneği, suskunu
Görüp de öfkeyle dolarak.
Toplanır ölü arkadaşlar,
Her biri bir yerden gelerek.
Kiminin boynunda ilmeği,
Kimi kanını silerek.
Kucaklıyor beni Metin Altıok,
Aldırma diyor gülerek.
Yaşamak görevdir yangın yerinde
Yaşamak insan kalarak…
Ataol Behramoğlu
-Münferit
Gazete 